Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Γυρό - γυρό του Αλμυρά...(1)

Σάββατο πρωί (όχι όσο πρωί ανέμενα- αποκοιμήθηκα), βρεθήκαμε με τον Μ.Ε. στα περίχωερα της Α.Β. στο σπίτι του Νυχτερινού Ποδηλάτη. Η πρόκληση; Ημερήσια ποδηλασία (όχι νυχτερινή- στερούμαστε βλέπετε τους προβολείς).
Ποδηλασία στα περίχωρα με οδηγό τον Ν. Π.
Τι να πρωτοπώ...


Ξεκινήσαμε.. ο Ν. μπροστά, σίγουρος για τη πορεία, με ανάμικτες φαντάζομαι σκέψεις αλλά χαρούμενος (έλαμπε) για το ότι μοιραζόταν την εμπειρία μαζί μας.- Ακόμη ένα κομμάτι του εαυτού του που μοιράζει χωρίς φειδώ.- Στην αρχή δρόμος (χωματόδρομος) δοκιμή στα φρένα, ταχύτητες (αφού και το ποδήλατο ήταν δανεικό - της Μ.). προσαρμογή στη θέση, στα πατίδια. και τότε ξεκινάμε, δρόμος φαγωμένος από βροχές, πέτρες αυλάκια. Η επειρία πιο έντονη, μικρή ταχύτητα στην αρχή, μεγαλύτερη αργότερα.
Η αδρεναλίνη ξεκινά να εκκρίνεται (φαντάζομαι- έτσι λένε). Ο Ν. με τις συμβουλές του με τις υποδείξεις του.

Πρώτη μεγάλη κατηφόρα... Ο Ν. και ο Μ. περνάνε με ενθουσιασμό... και εγώ το ίδιο... 2 επιλογές....
1. κατεβαίνω με φρένα, μικρή ταχύτητα,
2. ακολουθώ τη ροή...

Τρελλός, όπως τρελλό και το mountain biking για ένα σαραντάχρονο που συμπεριφέρεται λες και είναι 25... ακολουθώ την επιλογή 2.
Μεγάλη η κατηφόρα, αυλάκια, χώματα, πέτρες. Το ποδήλατο τρέχει πιστό στις κινήσεις του σώματος. Χάνω τον έλεγχο της ταχύτητας, τα φρένα δεν είναι πλεόν επιλογή. κρατώ το τιμόνι σταθερό. Έβλεπα τον εαυτο μου λες και παρακολουθούσα ταινία. Να τρ΄χω με ταχύτητα, να πέφτω....

Καταλήγω στα δεξιά του δρόμου στα χορτάρια... Αυτό ήταν.. το βάφτισμα του πυρός (χώματος, χόρτου) λίγα γδαρσίματα και ευτυχώς όχι τίποτα σοβαρό.

Η διαδρομή απ' εκεί και πέρα σαν ταινία στο διαδύκτιο. Ποταμάκια να περνάμε, οργωμένα χωράφια, σαβάνα της Κύπρου, βραχώδη εδάφη. Γυρό γυρό του Αλμυρά, του ιστορικού αυτού λόφου.

Συνειδητοποιώ για ακόμη μια φορά γιατι μ'αρέσει το ποδήλατο. Αναπάντεχες στιγμές, ανηφόρες κατηφόρες, εναλλαγή, εγρήγορση, ταυτόχρονα ξεκούραση. Πρέπει να κοιτάς που πατούν οι τροχοί, που θα πατήσουν, ποιά ταχύτητα, ποιά πεταλιά... Κούραση μα και πρόκληση....

Δεν θα το έκανα μόνος. Είμαι τύπος της παρέας. Δεν θα άντεχα λόγω φυσικής κατάστασης αν δεν είχα φίλους να ακολουθώ..
Τώρα γνωρίζω τι με περιμένει η δεύτερη φορά που θα πάω... στην πρώτη δε γνώριζα.... Στην πρώτη τρελλός, τη δεύτερη ? ήρωας?



Αναμένω βέβαια και τη σχετική ανάρτηση του φίλου μου   Ν.Π. στο http://nicoslazarou.blogspot.com/

(οι φωτό 1 και 3 είναι του Ν.Π. η 2 από το διαδίκτυο)

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Ενδιαφέρομαι για ποδήλατο...


Έφτιαξα και εγώ το κουρσέ μου PEUGEOT  ηλικίας εικοσιπέντε τώρα χρόνων.. Κάνω τις βόλτες μου με πολλές θυσίες και το απολαμβάνω.
Δεν παύω από το να ψάχνω όμως ένα καλό  mountain bike. Έτσι λοιπόν μπήκα σήμερα σε ένα μεταπωλητή γνωστό... Με υποδέχτηκε ένας μάλλον συμπαθητικός κύριος ηλικίας 70 περίπου με εργαλεία στο χέρι..
- Γεια
- Γεια σας. Ψάχνω για ένα mountain bike.
- Έχουμε πολλά και διάφορα, έλα να τα δούμε.
Αυτά είναι με αλουμίνιο σκελετό, για τους απαιτητικούς, αλλά τζιαι τούτοι οι σκελετοί εν μια χαρά. Ούλλα με ταχύτητες, άλλα με δισκόφρενα.
-Και ποιές οι διαφορές τους, πέρα από την τιμή;
- Έ τούτα εν πιο καλά που τα άλλα.
- Δηλαδή τις τιμές να τις υπολογίζω γύρω στα 350-380 ευρώ;
-Ε ναι, έχουμε πιο ακριβά στο άλλο μας κατάστημα, 700- 800 ευρώ αλλά αυτά αγοράζουν τα οι αθθρώποι που τες πρεσβείες .. οι ξένοι , που τα χρησιμοποιούν. Τούτα δαμέ κάμνουν για τους Κυπραίους. Τα άλλα εν πιο ακριβά αλλά έννεν καλλίτερα , απλώς  έχουν διαφορετικά χρώματα, άλλη γραμμή που αρέσκει στους ξένους....


Λοιπόν μετά από αυτό πρέπει να αποφασίσω. Είμαι κυπραίος  τζιαι πρέπει να αγοράσω φτηνό ποδήλατο; Αν το αγοράσω έθθα το το χρησιμοποιώ; ή πρέπει να γίνω σαν τους ξένους τζιαι μετά να δικαιούμαι ποδήλατο πιο πάνω που 400 ευρώ;

Βοήθεια!!!!!!

Να blog κανείς ή να μη

Τι είναι ένα blog τελικά;
  • ένα πεδίο ελεύθερης συγγραφής;
  • χώρος εκτόνωσης;
  • χώρος έκφρασης;
  • χώρος καταξίωσης;
  • ευκαιρία να μοιραστείς απόκρυφες σκέψεις ;
  • ευκαιρία να καταγράψεις όσα λες με φίλους σε καθημερινές συζητήσεις ;
  • πόσους αναγνώστες έχω;
Ίσως όλα τα πιο πάνω.
    Αφορμή το blog του φίλου του Νυχτερινού Ποδηλάτη. http://nicoslazarou.blogspot.com/

    Το βλέπω να ξεκινάει και να επεκτείνεται... λίγοι φίλοι στην αρχή περισσότεροι αργότερα, μια πρόσκληση, μια πρόκληση. Αναμνήσεις, ανησυχίες, μουσική, ποδήλατο, φύση και έννοιες... Λίγο απ' όλα και ο καθένας αποκαλύπτει ένα κομμάτι του εαυτού του, λίγο ή πολύ σημαντικό ή και ασήμαντο..

     Είναι ωραία, νίωθω ωραία να διαβάζω και να σχολιάζω. Όχι όμως πάντα και στο δικό μου χρόνο.

    Να Blog λοιπόν....Ευχαριστώ φίλε ποδηλάτη.