Από την κούνια στο ΙΚΕΑ..

Πράσινο και μοβ, τα χρώματα στο δωμάτιο της. Αγέννητη ακόμη η Ι. και μεις να διαλέγουμε χρώματα, να αναμιγνύουμε και να τα συνδυάζουμε τα νέα έπιπλα, τα σεντόνια, τις κουρτίνες, την κούνια.
Μια διαδικασία που μας γέμιζε και μας έκανε να ονειρευόμαστε τα ξενύχτια, τα κλάματα, τα γέλια. Το δωμάτιο ετοιμάστηκε, η Ι. γεννήθηκε, (υγιέστατη), πήγε νηπιαγωγεία, δημοτικό, γυμνάσιο ή αλλιώς θα μπορούσαμε να πούμε, περπάτησε, μίλησε, έτρεξε, έκανε ποδήλατο, κτύπησε, κολύμπησε, μάλωσε, αγάπησε, στεναχωρήθηκε, μας θύμωσε, μας χαροποίησε, μας αγκάλιασε, μας έκανε να κλάψουμε από χαρά και λύπη..... και τώρα;; Τώρα αποφοίτησε...!!

και νομίζεις πως τελειώνουν όλα!! πως φεύγει, πως ότι έκανες έκανες και δεν μπορείς άλλο πια. Είναι πράγματι έτσι; και ξανά από την αρχή.

Το δωμάτιο της είναι Mystico κόκκινο -μοβ και lemoni κίτρινο της Vitex. Τα διάλεξε μόνη της. Ποιος τοίχος και πια πλευρά. Πόσο σκούρο και με ποιο εργαλείο... ρολό, βούρτσα ή σφουγγαράκι; Τι κρεβάτι και τι στρώμα; κάλαθο αποχωρητηρίου, σφουγγαρίστρα και χαλάκι. Κουρτίνα του μπάνιου και φωτιστικό. Όλα αυτά και με αυτή τη σειρά και άλλα πολλά.
Εσύ θεατής... Εκτελεστής και πάλι τροφοδότης. Αλλά δεν αποφασίζεις. Βλέπεις, κοιτάς, σκέφτεσαι, διαφωνείς, θέλεις να πεις την άποψή σου, και πάλι κρατιέσαι. Όχι πια !! το έκανες και ήταν αγέννητη.. τώρα πια επιλέγει αποφασίζει και την βλέπεις πόσο προβληματίζεται.. Η συγκατοίκηση, το νέο σπίτι, το κλειδί που πρέπει να θυμάται να κρατά στο χέρι, τα κοινόχρηστα που πρέπει να θυμηθεί να πληρώσει, το λεωφορείο που πρέπει να θυμηθεί να προλάβει.

και εσύ θεατής, να απορείς αν, από τον καιρό της κούνιας μέχρι και το ΙΚΕΑ που βοήθησες να φτιαχτεί το νέο της δωμάτιο, έκανες και έζησες όσα θα ήθελες και μπορούσες!!

Απορείς.....!!!