Θέλω να γυρίσω στα παλιά....

Στην ανάρτηση αυτή κατέληξα για δύο διαφορετικούς λόγους. Ο πρώτος ήταν κάτι που έγραψε ένα φίλος σε ένα blog o N. πριν μια δυό μέρες (http://nicoslazarou.blogspot.com/2010/04/blog-post_29.html) και μας ταξίδεψε στα παιδικά μας χρόνια.... Ο δεύτερος ήταν η καλλιτεχνική του Λυκείου της κόρης μου της Ι.  

Τρείς ώρες κράτησε (λίγο κουραστική θα έλεγε κάποιος), όμως το χιούμορ, η σάτιρα, οι πρωτότυπες ιδέες, η απίστευτη δουλειά δικαιολογούσε την έκτασή της. 

Ναι η κόρη μου είναι τελειόφοιτη! Την είδα στη σκηνή, αυτήν και τους συμμαθητές της. Τους είδα να δημιουργούν, να υποδύονται, να διασκεδάζουν, να εκφράζονται γεμάτοι ζωντάνια και δεν μπορούσα παρά να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο. είκοσι και τόσα χρόνια πριν σε μια άλλη σκηνή, με άλλο περιεχόμενο, με άλλα πρόσωπα με τα ίδια όμως αισθήματα και συναισθήματα....

Στη σκηνή και η Μ.Χ. και ο Ε. και ο Ρ. και η Ρ. και η Μ. και η Χ. όλα παιδιά που είχα μαθητές στην Α' δημοτικού. Μαθητές που ακόμη χαιρετώ και με χαιρετούν στο δρόμο. Που αγκαλίαζω και με αγκαλιάζουν. και απόψε.... απόψε τελειόφοιτοι. 

Μια ζωή μπροστά τους....

Δεν απαγοητεύομαι αντίθετα χαίρομαι που ζήσαμε και μεις με την ίδια ζωντάνια και μπορούμε ακόμη. Το πιο σημαντικό είναι πως μπρούμε να το μοιραστούμε μαζί τους με την ωριμότητα που διαθέτουν..

ένα τραγούδι, παρόλο που δεν είναι του ρεπερτορίου μου, μου κόλλησε στο μυαλό .. λίγοι στίχοι του..

Θέλω να γυρίσω (στα παλιά)
Στίχοι: Νίκος Βουρλιώτης
Μουσική: Μιχάλης Παπαθανασίου & Τάκης Μπουγάς
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μαζωνάκης & Goin'Through ( Ντουέτο )

Έβαλα γιά πρώτη μου φορά,
κάποιο στοίχημα μεγάλο
πως εκεί που μεγαλώσαμε,
έχουμε μάθει κάτι άλλο.

Έχουμε μάθει από το σχολείο,
όχι μόνο να μετράμε,
τα παιδιά στη γειτονιά μου
έχουνε μάθει ν'αγαπάνε.

Αν ακούσεις κάποιες φωνές
το βράδυ μες τα όνειρά σου,
τότε θυμήσου την πλατεία
στη παλιά τη γειτονιά σου
ή την αλάνα με τις πέτρες
λίγο πιό πάνω απ'τη Θηβών,
αυτή που τώρα έχει γίνει
εργοστάσιο παιχνιδιών.

.........

Μεγαλώνω και ξεχνώ
μόνο τους κακούς ανθρώπους.
Όσους μιλούσαν με βρισιές,
γιατί ποτέ δε μάθαν τρόπους.
Μα ποτέ μου δε ξεχνώ
τη παλιά τη γειτονιά μου,
γιατί στο παγκάκι της πλατείας
έχω χαράξει τα όνειρά μου.

Θέλω να γυρίσω στα παλιά.
Θέλω την παλιά μου γειτονιά.
Θέλω να γυρίσω να σε βρώ,
ένα βράδυ είναι αρκετό.

.........

"Χαρισμένος χρόνος"

Φανταστείτε την εικόνα..
"Έξω βρέχει, η βροχή δυναμώνει, οι σταγόνες πέφτουν με δύναμη στο κάλυμα της βεράντας  αυξομειώνοντας την ένταση του ήχου που παράγει η σταγόνα, καθώς διαλύεται σε εκατοντάδες χιλιάδες πανομοιότυπους εαυτούς της (λίγο μικρότερους βέβαια). και εσύ ρεμβάζεις τον ήχο και τα αυτοκίνητα που τσούζουν και τσιρίζουν, τους οδηγούς που κορνάρουν χωρίς λόγο, ελπίζοντας πως η κόρνα τους θα διασχίσει τον αγέρα και τα σύννεφα ανάβοντας το πολυπόθητο πράσινο στα φανάρια..." και εσύ ρεμβάζεις. 

Γιατί; γιατί έχεις "χαρισμένο χρόνο". Είσαι ανάμεσα στην αρχή και το τέλος των "αγγλικών".. αυτών των τρισκατάρατων ιδιαιτέρων που με τόσο πάθος εασφαλίζουμε για τα παιδιά μας για ένα καλύτερο μέλλον...Τα περέδωσες και έτρεξες στο κοντινότερο gloriajean's με τους ακριβούς καφέδες, το "δωρέαν", wifi, και το ανέμελο βιβλίο σου. Ότι προλάβεις στα 50' λεπτά που έχεις...




Καθημερινή σκηνή (εκτός από τη βροχή βέβαια) για πολλούς. Ίσως και όχι... Νιώθω τυχερός που το βλέπω σαν "χαρισμένο χρόνο".. και έτσι τον χρησιμοποιώ.....

Είμαστε ένας αριθμός;

Τις τελευταίες εβδομάδες πέρασα μια εμπειρία γεμάτη διάφορα συναισθήματα. Ο λόγος για την προετοιμασία για τη συνέντευξη για βοηθός διευθυντής. Μια διαδικασία προετοιμασίας με συλλογή πληροφοριών, φυλλαδίων ανταλλαγή υλικού, έρευνα στο διαδίκτυο. Μέχρι και ιστοχώρο (blog) για συλλογή υλικού κατέληξα να φτιάξω.
Δεν παραπονιέμαι, ή διαδικασία ήταν ενδιαφέρουσα χωρίς άγχος. Συνάντηση με φίλους, συζήτηση αλληλοστήριξη, ανταλλαγή σκέψεων.
Και όλη η διαδικασία αυτή σε κάνει να αρχίσεις να πιστεύεις στην Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, στις νέες παιδαγωγικές προσεγγίσεις, στις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για νέα εκπαιδευτική πολιτική.
Όροι όπως Ανθρωπιστικό, Δημοκρατικό, συμμετοχικότητα, κοινωνία της γνώσης, κεφαλαιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού σε κάνουν και αποκτάς μια ελπίδα μια πίστη στην αλλαγή στο μέλλον.
Πλάθεις σενάρια για τον τρόπο που θα απαντήσεις, προετοιμάζεσαι για τις ερωτήσεις που θα ανέμενες να σε ρωτήσουν. Για παράδειγμα: Ποιο μοντέλο διοίκησης θα ακολουθούσες.. οπόταν απαντάς περιγράφοντας ένα μοντέλο που θεωρείς πιο κοντινό στις προτιμήσεις σου, εξηγείς τη θεωρία και την αποτελεσματικότητα του και καταλήγεις διπλωματικά στην φράση, " Κανένα μοντέλο βέβαια δεν είναι το ιδανικό αλλά με ορθή διάγνωση των αναγκών του σχολείου δανείζεσαι στοιχεία από τα μοντέλα που θα μελετήσεις για εφαρμογή  για ένα αποτελεσματικό σχολείο".

και άλλες ερωτήσεις όπως π.χ. " Ποιο ρόλο θα ήθελες να αναλάβεις με την εφαρμογή της μεταρρύθμισης, αυτόν του Παιδαγωγικού συμβούλου ή αυτόν του Δοικητικού Βοηθού Διευθυντή;" - Αναλύεις και πάλι τους ρόλους και τις δικές σου δυνατότητες και επιδιώξεις για την εκπαίδευση.. Βάζει λίγο από τον εαυτό σου .., από το χαρακτήρα σου, ένα κομμάτι από αυτά που πιστεύεις, αποδεικνύεις την δυνατότητα σου για αφομοίωση και τέλος τη δυνατότητα κρίσης που διαθέτεις.

Όμως δεν ανέμενα ερωτήσεις με απαρίθμηση στοιχείων. " Ποια τα είδη νοημοσύνης βάση της θεωρίας της Πολλαπλής νοημοσύνης. Όλα .... "Ποια τα καθήκοντα του διευθυντή;"

Πως αναπτύσσεις ή επιδεικνύεις τις δυνατότητές σου για να επιτελέσεις το ρόλο του βοηθού διευθυντή με αυτού του τύπου τις ερωτήσεις; Πάντως απέδειξα τη δυνατότητα απομνημόνευσης ή μήπως δεν τα κατάφερα. Ούτε και ξέρω τελικά.
ή μήπως όλα αυτά δεν έχουν σημασία... Είμαι ένας αριθμός.

σε 9 μέρες αφού βγει η απόφαση αν θα είμαι βοηθός ή όχι .....

Αν γίνω βοηθός είναι διότι ήμουν ο αριθμός 14.

Πάντως ήδη είμαι κερδισμένος.. Έμαθα πολλά.. κυρίως αυτά που διάλεξα μόνος να μάθω. - μη τυπική διαδικασία μάθησης. Κι αυτό το χρωστώ στη διαδικασία που έζησα τις προηγούμενες μέρες.