Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Θέλω να γυρίσω στα παλιά....

Στην ανάρτηση αυτή κατέληξα για δύο διαφορετικούς λόγους. Ο πρώτος ήταν κάτι που έγραψε ένα φίλος σε ένα blog o N. πριν μια δυό μέρες (http://nicoslazarou.blogspot.com/2010/04/blog-post_29.html) και μας ταξίδεψε στα παιδικά μας χρόνια.... Ο δεύτερος ήταν η καλλιτεχνική του Λυκείου της κόρης μου της Ι.  

Τρείς ώρες κράτησε (λίγο κουραστική θα έλεγε κάποιος), όμως το χιούμορ, η σάτιρα, οι πρωτότυπες ιδέες, η απίστευτη δουλειά δικαιολογούσε την έκτασή της. 
Ναι η κόρη μου είναι τελειόφοιτη! Την είδα στη σκηνή, αυτήν και τους συμμαθητές της. Τους είδα να δημιουργούν, να υποδύονται, να διασκεδάζουν, να εκφράζονται γεμάτοι ζωντάνια και δεν μπορούσα παρά να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο. είκοσι και τόσα χρόνια πριν σε μια άλλη σκηνή, με άλλο περιεχόμενο, με άλλα πρόσωπα με τα ίδια όμως αισθήματα και συναισθήματα....
Στη σκηνή και η Μ.Χ. και ο Ε. και ο Ρ. και η Ρ. και η Μ. και η Χ. όλα παιδιά που είχα μαθητές στην Α' δημοτικού. Μαθητές που ακόμη χαιρετώ και με χαιρετούν στο δρόμο. Που αγκαλίαζω και με αγκαλιάζουν. και απόψε.... απόψε τελειόφοιτοι. 
Μια ζωή μπροστά τους....
Δεν απαγοητεύομαι αντίθετα χαίρομαι που ζήσαμε και μεις με την ίδια ζωντάνια και μπορούμε ακόμη. Το πιο σημαντικό είναι πως μπρούμε να το μοιραστούμε μαζί τους με την ωριμότητα που διαθέτουν..

ένα τραγούδι, παρόλο που δεν είναι του ρεπερτορίου μου, μου κόλλησε στο μυαλό .. λίγοι στίχοι του..
Θέλω να γυρίσω (στα παλιά)
Στίχοι: Νίκος Βουρλιώτης
Μουσική: Μιχάλης Παπαθανασίου & Τάκης Μπουγάς
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μαζωνάκης & Goin'Through ( Ντουέτο )

Έβαλα γιά πρώτη μου φορά,
κάποιο στοίχημα μεγάλο
πως εκεί που μεγαλώσαμε,
έχουμε μάθει κάτι άλλο.

Έχουμε μάθει από το σχολείο,
όχι μόνο να μετράμε,
τα παιδιά στη γειτονιά μου
έχουνε μάθει ν'αγαπάνε.

Αν ακούσεις κάποιες φωνές
το βράδυ μες τα όνειρά σου,
τότε θυμήσου την πλατεία
στη παλιά τη γειτονιά σου
ή την αλάνα με τις πέτρες
λίγο πιό πάνω απ'τη Θηβών,
αυτή που τώρα έχει γίνει
εργοστάσιο παιχνιδιών.

.........

Μεγαλώνω και ξεχνώ
μόνο τους κακούς ανθρώπους.
Όσους μιλούσαν με βρισιές,
γιατί ποτέ δε μάθαν τρόπους.
Μα ποτέ μου δε ξεχνώ
τη παλιά τη γειτονιά μου,
γιατί στο παγκάκι της πλατείας
έχω χαράξει τα όνειρά μου.

Θέλω να γυρίσω στα παλιά.
Θέλω την παλιά μου γειτονιά.
Θέλω να γυρίσω να σε βρώ,
ένα βράδυ είναι αρκετό.

.........

2 σχόλια:

  1. Θέλουμε λέμε όλοι να γυρίσουμε στα παλιά. Σε ένα πιθανό σενάριο επιστημονικής φαντασίας θα γυρνούσαμε στα παλιά αλλά θα αναπολούσαμε το μέλλον με τα παιδιά μας που μας δίνουν τη μεγαλύτερη χαρά της ζωής μας.
    Μα είσαι στη φωτογραφία; Δεν σε αναγνωρίζω. Ίσως επειδή δεν φαίνονται τα μάτια που είναι τα μόνα που δεν αλλάζουν ποτέ. Να χαίρεσαι την οικογένεια και τη ζωή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν είμαι στην φωτό. Είναι μια τυχαία φωτό από διαδίκτυο.
    Άραγε και οι γονείς μας ως τελειόφοιτοι είχαν ανάλογες εμπειρίες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή